Kayıp Defter
Bize öğretilen düşmanlıkların, kavgaların, kinlerin prangasından ayaklarımızı kurtarmamız için kalemini bir anahtar gibi kullanmaya çalışıyordu.
Mecburiyet Caddesi
Husumetler, aşklar, kavgalar, nefretler, yas yerleri, halaylar, atılan göbekler, dökülen gözyaşları… Tefeciye kazandırıyor daima. Yürüdüğümüz
Lanetli Kelimeler Ülkesi
Gülmek de hiç hoş karşılanmıyormuş. Mutluluk bir bulaşıcı hastalık olarak kabul ediliyor, mutlu insanlar dağlarda,
Taarruz
Dönsem sılam karanlık
Gitsem yolum uçurum
Durduğum yerde ha bire
Gök düşüyor üstüme
Dünyadan Haberiniz Yok
Birbirlerinin dilini bilmeyen sarışın küçük bir kız ve soluk benizli ihtiyar hem turne yaparlar hem
Kayıktaki Adam
Asıldı küreklere…
Zaten gittiği yönde saatler de başkaydı.
Yürüyebildiği halde topraktan korkmak, yüzemediği halde suya güvenmek.
Şehri Terk Eden Adam
Belki terk ettiği şehirde de bütün kötü ihtimallerin içinde hala bir ümit vardı, orada kalsa
Bir Dilim Portakal
Görücü usulüyle evlenmişlerdi. İlk kez, duvağını açtığında görmüştü yüzünü karısının. Bu kadar güzel bir yüz
Yalnız Ağaç Bahçesi
Ağaçların yapraklarında yabancı yelin fısıltıları gezindi birkaç gece boyunca. Gündüzleri yine eskisi gibiydiler, dostça davrandılar
Aynada Kalsın Yüzün
Saçın tarumar olmuş
ellerinde rüzgarın
Var mısın beni saran şu bahar kokusunda
Bir kuşun dermansız yükseklik korkusunda
Saçın kalsın
Masada Kalan Hayal
Ne de iyi etmişiz gülerken yüzümüz
Bakarak birbirimize
O an hatıra kalmış bizden kendimize
Hep böyle hatırlarız, neşeli,
Geride Kalan
Ve yüreklerini memleketlerinde bırakıp bir meçhule doğru acı bir yolculuğa çıkıyorlardı. Binlerce kader arkadaşının ayak
Mağlup
Solgun bir ağaç gördü, aynaya bakmış gibi.
Uçamayan bir kuş, kimliğini çalmış.
Kuru bir nehir, ta kendisiymiş.
Yalanmış,