Taarruz

şiir

Dönsem sılam karanlık Gitsem yolum uçurum Durduğum yerde ha bire Gök düşüyor üstüme

Saçın tarumar olmuş ellerinde rüzgarın Var mısın beni saran şu bahar kokusunda Bir kuşun dermansız yükseklik korkusunda Saçın kalsın

Ne de iyi etmişiz gülerken yüzümüz Bakarak birbirimize O an hatıra kalmış bizden kendimize Hep böyle hatırlarız, neşeli,

Solgun bir ağaç gördü, aynaya bakmış gibi. Uçamayan bir kuş, kimliğini çalmış. Kuru bir nehir, ta kendisiymiş. Yalanmış,

Oysa peşine düşülmesi gereken şey vapurlar değil kuşlardı. İnsanların lütfedeceği simit parçalarına kuşlar muhtaç olacağına,

Asla vazgeçme bu göç halinden Durursan vururlar seni güzelliğinden